Hoi, ik ben Loesje, een poesje uit de Langstraat in Geel. Jongens, wat een week was me dit! Maandag begon als een nachtmerrie: mijn lieve mama werd doodgereden… 
Sindsdien moesten wij, de kittens, alles zelf uitzoeken. Honger hadden we zeker (dank u, regen, voor het water), maar ons verdriet was nog vers toen die enge marters ons besprongen. Die beesten moeten echt iets tegen kittens hebben!
We waren met ons vijven, maar toen die marters kwamen, koos iedereen het hazenpad. Alleen mijn zusje en ik renden dezelfde kant op. Mijn broertjes en ander zusje heb ik sindsdien niet meer gezien. Ik hoop maar dat het goed met ze gaat…
Vandaag dan, kwamen er twee mensdieren langs. Wat een rare wezens zijn dat! Ze hebben altijd eten bij zich, dat wel, maar het is meestal niet mijn ding. Maar vandaag, jongens, vandaag hadden ze iets bij dat onweerstaanbaar rook! Mijn maag knorde harder dan ik kan spinnen, dus ik ging ervoor. Mijn zusje vertrouwde het zaakje niet, en ze had gelijk! Voordat ik het wist, zat ik in een kooi en zoefde ik op hoge snelheid naar weer een nieuwe plek.
Wat een avontuur! En al die geurtjes onderweg! Ik was helemaal van de kaart, maar ik moet zeggen: het lekkere eten en het droge, warme plekje waar ik nu ben, maken een hoop goed. Voor nu vallen die mensdieren best mee, en ik ben benieuwd wat de toekomst brengt!
Dus… blijf hangen als je wilt weten hoe het mij verder vergaat in het rijk der mensdieren!
Veel groetjes van Loesje 
